جعفر پناهی
متولد ۲۰ تیر ۱۳۳۹ در میانه ,کارگردان فیلم نامه نویس وزندنی سیاسی در ایران,پناهی کارش را در سینما به عنوان دستیار کارگردان فیلمهای عباس کیا رستمی آغاز کرد .بسیاری از فیلمهای او تصویری انتقادی از جامعه ایرانی است که همین باعث ایجاد محدودیت برای نمایش آثارش شده است .
۱۹۹۵ : فیلم بادکنک سفید برنده دوربین طلایی جشنواره فیلم کن
۲۰۰۰ : فیلم دایره ،برنده جایزه شیر طلایی جشنواره فیلم ونیز۲۰۰۶ :فیلم آفساید ،برنده خرس نقره‌ای جسنوره بین‌المللی فیلم برلین
۲۰۱۱:فیلم مستند این فیلم نیست ،جایزه اول بخش اسیا آفریقائی هشتمین جشنواره بین‌المللی فیلم دوبی
۲۰۱۲: برنده نشان هنر برای آزادی از بنیاد فیرپلی در سویس
۲۰۱۳ : جایزه آزادی افکار ساخاروف از طرف پارلمان اروپا
۲۰۱۳ :فیلم پرده ، جایزه خرس نقره‌ای جشنواره برلین
این همه افتخار در شرایطی که ایران از نظر بین‌المللی در جایگاه پایینی قرار دارد تنها بدست مردی بنام جعفر پناهی کسب شده است .کسی که با مردم خود در شرایط سخت بد از انتخابات همراه بود ،با نگاهی به فیلمهای او کمتر از این از او انتظار نمیرفت چرا که فقط زمانی می‌توان فیلمی واقعی از زندگی مردم ساخت که با مردم و در بین مردم با تمام رنجها و سختی‌ها شون زندگی کرد ،رمز موفقیت این هنرمند بزرگ مردمی بودنش هست ،اینکه سعی نکرد از دنیای وهم و خیال فیلم بسازد که از مردم از مشکلات موجود در جامعه ساخت، حقایق را گفت تا چشمها باز شود ،امروز جعفر پناهی را نه تنها مردم کشورش که تمام دنیا میشناسد ،امثال شمقدری شماها همچنان مشغول آتش زدن سینماها باشید شمارا چه به فهم و درک اثر بزرگانی چون پناهی ،آنچه باید اصلاح شود جامعه هنری ماست از دستان سلحشورها و شمقدری ها.
مرد بزرگ سینمای ایران ، همچنان استوار و محکم در کنار مردم بمان ، که ایران و ایرانی به تو نیاز دارد.
الیناز آزاد
